Als een touw

in de knoop, uit de knoop, in een lus
gevoelens zinloos verwoorden
van de vrouw van zijn leven een kus
zou hij zichzelf bijna vermoorden

maar alles is er om te blijven leven
drie zoons een vrouw en een tuin
het is lastig maar blijf nog even
zo koud zonder haar op je kruin

een versje blijven toch enkel woorden
soms drukt het wat van binnen uit
maar wat heb je er aan om te moorden
het transparant als een glazen ruit

en denk voordat je, je verhangt
niemand die zich er aan stoorde
zorg dat je eerst je gevoel behangt

en als je niet anders meer kunt verzinnen
verzin moppen oh zo schuin
zodat je als komiek nog kunt beginnen

Schrijver: Charles Steijger