Dan moet je zingen

En op de dag des Heren
dat ik uit het niets aan denken begon
zag ik meteen: geluk dat is de zon
en dat heb ik nooit meer om kunnen keren
want op de dag, dat ’t geluk me op komt rapen
dan weet ik dat de natuur met me mee leeft
dat de regen een mooie droom heeft
en dat de wind voor mij gaat slapen

het gaat voorbij, zó gaan die dingen
maar ik schrijf in goud op al mijn dagen
over het leven, en dat ik moet zingen

en geen dag zo zwart of er zijn mazen
waardoor steeds weer uit het niets,
het licht mijn handen vol kleuren zal blazen.

Schrijver: Mathieu Bosch