Geef me een tuin!

Geef me een tuin, waarin
poliepentrossen hun zaden zwellen,
en woekeren over benige pergola's.
Bemest met levensleed wordt driemaaldaags
het onkruit uitgebuit.

Het is niet bloeien maar bloeden
zei mijn moeder,
maar nu bloeit ze
en bloedt niet meer.

Met mijn hark hark ik
de blaren bij elkaar
die op elke beknelde gedachte groeien

en in de avond zit ik
in de schaduw van mijn moederboom

en kijk hoe de bloemen bloeden.

Schrijver: Gijs Paaiman