Enkele Reis Noordwijk Sarajevo
Luid lachend springt mijn zoon in de golven,
z'n lange lichaam onder zout water bedolven.
Het kan hem niet schelen, hij heeft plezier,
het leven is goed, het leven is prettig hier.
Maar in Sarajevo wordt nog steeds gemoord,
in Sarajevo kan men alleen nog maar haten.
De stem van het geluk wordt niet gehoord,
wel het marcheren van de vijand, de soldaten.
Een vlieger danst hoog in de zonovergoten lucht,
zonder zorgen over gister, vandaag of morgen.
Een meisje leest in de Prive het laatste gerucht:
'John Lennon houdt zich in Noordwijk verborgen'.
Maar in Sarajevo is geen plek voor kinderen,
ze zouden alleen maar de soldaten hinderen.
Jong bloed vloeit er door straten en stegen,
weer een kind dat geen toekomst heeft gekregen.
En ik tuur over de strakke, zo kalme Noordzee,
en pak een goed glas Cognac om kwart over twee:
ook mijn sigaartje laat zich zeer goed smaken.
Ik ben van plan hem eens goed te gaan raken.
In Sarajevo behoort dat niet tot de mogelijkheden,
want in Sarajevo behoort dat leven tot het verleden.
In Sarajevo, waar alleen de Dood je vrolijk toelacht,
weerklinken weer schoten, schoten in de kille nacht.
Luid lachend springt mijn zoon in de golven,
z'n lange lichaam onder koud water bedolven.
Het kan hem niet schelen, hij heeft plezier,
het leven is goed, het leven is prettig hier.
Schrijver: Jos Witteman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten