park

In het park waar de nacht het water steelt
Vergeet het licht haar stralende humeur
In de diepe holtes van het donker
Verliest de liefde haar verlegen kleur

Daar sterven schimmen in het duister
En de schaduwen omhelzen elkaar
Er brandt een vuur zonder rook
Vlammend heet maar onzichtbaar

Als het vuur de nacht vervolgt
En de passie angst verstijft
Wil ik alleen nog maar je ogen zien
Waarin een sterrenhemel drijft