Tot dan de stilte

Ik zal je hier niet met name noemen
maar ik wil eindelijk eens weten hoe
en dus kom ik morgen naar je toe
met in mijn armen verse bloemen

als je mijn hart niets geven wil
zullen ze verdorren en gebogen treuren
maar bij een verlangen avonden geuren
en bloeien gelijk onze liefde stil

omdat zij alt’ de waarheid vertellen
vaar ik blind op kleur en geuren
die met zichzelf ook jou afpellen

zo immers kan ik van de bloemen leren
wanneer ze spontaan uit hun knoppen breken
zoals jij met een groot gebaar uit je kleren.

Schrijver: Mathieu Bosch