in de stilte een meeuw grauw
het wolkendek gesloten
door de wind verstoten
een tinteling van licht berouw
door de wereld die ontvouwt
voor de tranen eens vergoten
is hij in lucht gesloten
alleen wolken die hij aanschouwt
in het geheugen ochtenddauw
diep in de veren gestoken
nog verblind door smok
zoekt helder en bouwt
een vogel vlucht hoog in de lucht
leeg verbergt hij zijn lot
dromen zijn aan hem verschoten
er vallen veren neer tot witte rouw.
Schrijver: Hein Hessenberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten