De trouwe

Ik heb de zomervrouwen bemind
koortsachtig en met groot verlangen
heb ik lippen en schaamteloze wangen
met mijn blussende kussen ontzind

de vuurrode en de blonde in het koren
maakten me groot en ontelbaar rijk
maar nu ik naar de dagen voor me kijk
loop ik eenzaam door de wintervoren

en voortgedreven door de herinnering
van grote driften en een lange jacht
wijst mijn leven nog naar één ding

de plek om een eigen stilte te bouwen
waarin ik teder en intiem bezing
de wintervrouw, de donkere, de trouwe.

Schrijver: Mathieu Bosch