zondag 2 september 2012

Er landt een karretje op Mars, maar ik zie Ranomi.


Half Nederland dreigt SP te gaan stemmen, maar ik denk aan Ranomi.
De boegsprietschildpad sterft bijna uit, maar ik neurie alleen maar: Ranomi tadatarataratada... Grijzende mannen zoals ik kennen dat liedje. Ramona, gouden hit van The Blue Diamonds. Meisje en melodietje gaan niet uit mijn hoofd. Hoewel de man in mij liever achter Ranomi aan zwemt, dan achter Marianne Vos aan fietst - sorry Marianne - moet u daar verder niets vulgairs achter zoeken.
Ik hou niet zo van fietsen. Ranomi (tadatarataratada) is nota bene jonger dan onze dochter. Nee, zoals haar olympische voorgangster Erica Terpstra zou zeggen: ik vind die Ranomi simpelweg een enorme kanjer. De beste van de wereld, baby's worden al naar haar vernoemd en dan toch zo bescheiden, weloverwogen en zichzelf. Inge de Bruijn was geweldig, maar Ranomi is anders, niet zo mega-hyper-toppie.
Koud uit het water na haar eerste gouden solo zucht ze bijna verontschuldigend dat het niet snel genoeg was. Als de Groningse door journalisten belaagd wordt na haar tweede goud, meldt ze nuchter dat ze nog eens even goed moet nadenken over wat ze de komende jaren precies gaat doen. Eerst vakantie en genieten, want het leven is nu héél bizar, zegt ze dan, zoals alleen Ranomi beschaafd bizar kan zeggen.
Van mij mag ze. En de tijd nemen om nog een aardige cent over te houden aan die medailles. Ben benieuwd in welke commercials Kromowidjojo opduikt. Hopelijk niet voor een bank of verzekeraar. Sportkleding van Asics of Speedo ligt voor de hand. Rode jurkjes zonder schouders voor H&M? Shampoo zou natuurlijk ook prima kunnen, en met die lach past zelfs ordinaire tandpasta tegen plak in het plaatje.
Een fijne Fa-reclame onder de klaterende douche? Doet onze Ranomi niet. Het zal wel bronwater worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten