Met elke stap is
dichtbij
wie me niet meer aankijkt
niet meer vraagt
of ik besta
en niet
meer begrijpt
zonder
mijn schaduw
en een gezicht
dat ik niet herken
in alle vragen
die me blind
en hopend achterlaten
dat ik niet meer
eenzaam ben
Schrijver: Victor Ruhlmann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten